Hercegovina, okovana belim kamenom i obasjana mediteranskim suncem je jedna od poslednjih oaza Starog kontinenta u koju se još može pobjeći od užurbanog tempa civilizacije i predahnuti uz opojne mirise prirode. Kojim god putem došli dočekaće vas veličanstvena, netaknuta priroda i gostoprimljivi ljudi.
Hercegovina je – nema sumnje – poslednja tajna Evrope, a Bileća, jedno od mesta koje preko cele godine nudi idealne uslove za aktivan odmor i uživanje.
Na području Bileće ukrštaju se mediteranska i umjereno kontinentalna klima. Bileća uživa u toplim i dugim ljetima i blagim zimama.
Bileća se nalazi u Istočnoj Hercegovini na raskrsnici puteva koji sa juga, jadranske obale i Dubrovnika (60km), Trebinja (30 km) vode prema sjeveru (Gacku), istoku (Nikšiću) i zapadu (Mostaru). Pretežno je brdovita, krševita i prema sjeveru planinska. Bileća je grad bogate i zanimljive kulturno-istorijske prošlosti.
Ispod samog grada Bileće izvire rijeka Trebišnjica, koja je pregrađena betonskom branom visine 105m i time stvorena ogromna vještačka akumulacija, jedna od najvećih i najljepših u svijetu, poznata pod nazivom Bilećko jezero. Sa jezera se odlično vidi Crvena pećina (u kojoj je kampanja geoloških istraživanja u toku i gdje su već pronađeni neolitski nalazi, a smatra se da će se doći i do paleoloških nalaza), koja se nalazi ispod Manastira Kosijerevo na crnogorskoj strani uz samu granicu sa opštinom.
Za izletnički i lovni turizam pogodna je Baba planina (Koritnik sa 11 izvora u podnožju planine). Religijski objekti su mnogobrojni: Manastir Dobrićevo iz XIII v. (posjeduje izuzetno vrijedne freske), Crkva Sv. Velikomučenika Lazara i kosovskih junaka, Hram Svetog Save, Crkva Svetog Arhanđela Mihaila u Trnovom dolu, crkva Svetog Đurađa u Dlakošima i crkva Svetog proroka Ilije na malom ostrvu u Bilećkom jezeru.
I S T O R I J A
Prvi tragovi civilizacije na području opštine Bileća datiraju još iz neolita o čemu svjedoče arheološki lokaliteti, još uvijek nedovoljno istraženi. Prvi pomen Bileće kao naseljenog mjesta nalazimo u dokumentima dubrovačkog arhiva iz 1286. godine, kada se pominje pod nazivom Bilechia. Takođe u istim izvorima i pod istim nazivom Bileća se pominje i u 14. i 15. vijeku kao važna raskrsnica puteva na srednjovjekovnom karavanskom putu.
U jednom dokumentu od 8. septembra 1388. godine ističe se da je vojska vojvode Vlatka Vukovića u polju kod Bileće teško porazila osmanlijsku vojsku pod komnadom Šahin-paše. U periodu od 13. do 16. vijeka u ovim krajevima istorija bilježi i veliki broj stećaka, koji kao monoliti teže i do 5 tona. Bileća je potpala pod osmansku vlast 1466. godine i u vjekovima vladavine Osmanskog carstva na ovim prostorima teško stradala zbog vječitih buna i otpora. U neposrednoj blizini Bileće nalazi se Vučji Do, gdje se odigrala Vučidolska bitka 1876. godine u kojoj je učestvovalo 16 bilećkih četa.
Odlukom Berlinskog kongresa Bileća je ušla u sastav Austrougarske monarhije i u tom periodu dolazi do privrednog razvitka. Prva osnovna škola u Bileći je otvorena 1880. godine.